Jacek Wilczyński

Pełny tekst

STRESZCZENIE
Celem badań była ocena rozwoju fizycznego dzieci za pomocą wskaźnika wysokości, masy ciała, BMI oraz analiza związku między postawą a cechami somatycznymi. Badaniami objęto 503 osoby w wieku 12-15 lat ze Szkoły Podstawowej nr 13 i Gimnazjum nr 4 w Starachowicach. Badania wykonano w listopadzie i grudniu 2005 roku. Wysokość i masę ciała mierzono według zasad testu przesiewowego opracowanego przez Instytut Matki i Dziecka (IMiDz) w Warszawie. W badaniach postawy zastosowano technikę fotogrametrii przestrzennej wykorzystującą efekt mory projekcyjnej. Średnia wysokość ciała dziewcząt wynosiła 161,45 cm, średnia masa ciała - 50,84 kg, średnie BMI - 19,43. Średnia wysokość ciała chłopców wynosiła 165,41 cm, masa ciała - 52,74 kg, BMI - 19,08.

Rozkłady liczebności w grupach wieku i płci nie różnią się istotnie. Analiza wariancji wykazała istotne zróżnicowanie wysokości ciała względem płci (p ? 0,001), istotne zróżnicowanie względem wieku (p ? 0,001) i istotną interakcję wieku i płci na wysokość ciała badanych (p ? 0,001). Ponadto wystąpiło istotne zróżnicowanie masy ciała względem płci (p ? 0,03) i istotne zróżnicowanie względem wieku (p ? 0,001). Wystąpiło także istotne zróżnicowanie BMI względem wieku (p ? 0,004). Nie zaobserwowano istotnego zróżnicowania BMI względem płci. Dzieci z postawą wadliwą w płaszczyźnie strzałkowej są niższe, lżejsze i o mniejszym BMI. Najwyższy odsetek dzieci z wadami w płaszczyźnie strzałkowej wystąpił w grupie poniżej 25 kwartyla (Q25) wysokości (p ? 0,002), masy ciała (p ? 0,002) i BMI (p ? 0,005). Nieprawidłowe postawy ciała w płaszczyźnie strzałkowej najczęściej spotykamy wśród osób smukłych. Nie zaobserwowano związku między występowaniem wad w płaszczyźnie czołowej a kwartylową wysokością, masą ciała i BMI.