AUTOIMMUNOLOGICZNE ZAPALENIE WĄTROBY WYSTĘPUJĄCE W POPULACJI DOROSŁEJ Drukuj

Edyta Laurman-Jarząbek, Tomasz Orczykowski, Grażyna Lis

Pełny tekst

STRESZCZENIE
Prawidłowo działający system odpornościowy chroni człowieka przed wirusami, bakteriami, grzybami i pasożytami. Do zasadniczych właściwości układu odpornościowego należą rozpoznanie antygenu, swoistość reakcji i pamięć immunologiczna. W chorobach autoimmunologicznych struktury własnych tkanek stają się antygenami, przeciwko którym organizm wytwarza przeciwciała. Diagnostyka i leczenie wirusowego oraz alkoholowego zapalenia wątroby są dość dobrze opracowane, modyfikowane zgodnie z postępem wiedzy medycznej, natomiast rzadziej występujące przewlekłe choroby wątroby ciągle sprawiają wiele kłopotów dotyczących klasyfikacji, leczenia, monitorowania i prognozy.

Rozwój immunodiagnostyki pozwolił na sprecyzowanie rozpoznań dotychczas nieokreślonych zapaleń wątroby. Dużą trudność sprawia nadal interpretacja wyników łącznie z klinicznymi objawami często nakładanymi z innymi chorobami z autoagresji. Autoimmunologiczne zapalenie wątroby, pierwotna żółciowa marskość wątroby, pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych stanowią coraz większą grupę rozpoznawanych schorzeń wątroby. Wynika to zapewne z większych możliwości diagnostycznych pozwalających na wcześniejsze ich wykrywanie, lecz także z narastającego problemu klinicznego. Leczenie chorych z AZW jest przewlekłe, wymaga monitorowania i indywidualnego prowadzenia pacjenta.