Anatolij Shchastny, Aleksandr Siatcouski, Siarhei Panko

Pełny tekst

STRESZCZENIE
Wstęp: Leczenie przewlekłego zapalenia trzustki (pzt) stanowi istotny problem w chirurgii ogólnej. W rozwiniętych krajach pzt występuje w 25?30 przypadkach na 100 000 ludności. Wzrost zachorowalności w wieku młodym i średnim w strukturze przewlekłych zapaleń trzustki czyni ten problem bardzo aktualnym. Chirurgiczne metody stosuje się u 40% pacjentów z pzt po nieskutecznym leczeniu zachowawczym. Podstawowymi wskazaniami dla leczenia chirurgicznego są ból brzucha, powikłania po zapaleniu trzustki i zagrożenia chorobą nowotworowej. Celem pracy było przedstawienie własnych doświadczeń w wykorzystywaniu różnych mało inwazywnych technik endoskopowych lub laparoskopowych w leczeniu powikłań po zapaleniach trzustki. Materiał i metody:

W 2007 roku w ośrodku wykonano 18 zabiegów laporoskopowych z powodu różnych powikłań zapalenia trzustki takich jak: laparoskopowa pankreatojejunostomia, cystojejunostomia, gastrocystostomia i dystalna pankreatektomia. Wyniki: Laparoskopowa pankreatojejunostomia była skutecznie wykonana u 8 chorych z hypertensyjnym zespołem (z przewodem trzustkowym o średnicy 0,8-1,0 cm), laparoskopowa pseudocystojejunostomia u 8 chorych. Dwóch pacjentów zostało poddanych laparoskopowej pseudocystogastrostomii z wytwarzaniem przetok o średnicy 2,5 cm. U następnego chorego z torbielą zlokalizowaną w ogonie trzustki decyzja o otwartej operacji była spowodowana krwawieniem z tętnicy śledziony. U kolejnego chorego otwarty zabieg był uwarunkowany niemożliwością dostatecznego drenowania torbeli w obrębie wyrostka trzustki po laparoskopowej przedłużonej pankreatowirsungotomii i resekcji trzustki. Wszyscy chorzy po zabiegach mało inwazyjnych zostali wypisani 6 dnia bez żadnych pooperacyjnych powikłań. Według danych klinicznych i USG nie odnotowano nawrotów choroby po upłynięciu 2 lat. Wnioski: 1. Kliniczne doświadczenia w stosowaniu zabiegów laparoskopowych w leczeniu przewlekłego zapalenia trzustki potwierdzają wyniki innych autorów o zaletach laparoskopowego leczenia, które jest lepiej tolerowane i skraca czas pobytu w szpitalu. 2. Mało inwazyjne zabiegi mogą być skuteczne pod warunkiem precyzyjnego kwalifikowania pacjentów w każdym przypadku z uwzględnieniem indywidualnych danych anatomii trzustki i jej przewodów.