Dariusz Skawiński, Agata Horecka-Lewitowicz, Monika Szpringer, Agnieszka Zaworska-Winiarska, Piotr Lewitowicz, Sławomir Dutkiewicz

Pełny tekst

STRESZCZENIE
Dysleksja rozwojowa to zaburzenie objawiające się trudnościami w nauce czytania, mimo stosowania konwencjonalnych metod nauczania, normalnej inteligencji i sprzyjających warunków społeczno-kulturowych. Jest spowodowana zaburzeniami podstawowych zdolności poznawczych, które są często uwarunkowane konstytucjonalnie. Jednym z podstawowych narzędzi służących do oceny ryzyka wystąpienia dysleksji jest Skala Ryzyka Dysleksji (SRD) Marty Bogdanowicz.

Celem pracy było określenie ryzyka wystąpienia dysleksji u dzieci ze środowiska wiejskiego oraz dysfunkcji rozwojowych najczęściej występujących u badanych uczniów klasy pierwszej i tego, jaki mają wpływ na naukę czytania i pisania. Przeprowadzono badanie z wykorzystaniem SRD wśród 90 dzieci, uczniów klas pierwszych ze środowiska wiejskiego. Stwierdzono ogólne ryzyko wystąpienia dysleksji u 20% badanych, dwukrotnie częściej u chłopców niż u dziewcząt. Przy czym u 17,8% dzieci stwierdzono pogranicze ryzyka, u 4,4% umiarkowane ryzyko, u żadnego dziecka nie stwierdzono wysokiego poziomu ryzyka dysleksji. Przeanalizowano również ryzyko dysleksji w poszczególnych podskalach SRD, chcąc rozpoznać dysharmonie rozwojowe dzieci z ryzykiem dysleksji. Najwyższe ryzyko dysleksji stwierdzono w zakresie motoryki małej - w 33,3% przypadkach, w zakresie koncentracji uwagi - w 25,5% przypadków i motoryki dużej ? w 22,2% przypadków. Wynik SRD jest podstawą do podjęcia istotnych decyzji o zastosowaniu właściwych form interwencji. Bardzo istotne jest jak najwcześniejsze wyodrębnienie grupy dzieci z ryzykiem dysleksji, monitorowanie ich rozwoju i wdrażanie postępowania terapeutycznego. Dzieci nieobjęte pomocą częściej mają trudności z przystosowaniem społecznym, może występować u nich niedojrzałość emocjonalna i społeczna, które rozwijają się na podłożu niepowodzeń szkolnych i niezaspokojenia potrzeb emocjonalnych dziecka.