Zagadnienie dotyczące aktywności naukowej nauczycieli szkół średnich w Królestwie Polskim w epoce międzypowstaniowej nie było dotychczas opracowane naukowo. W literaturze o pracach inteligencji polskiej tego okresu można spotkać się z poglądami, że nie sposób mówić o istotnym dorobku naukowym, literackim czy artystycznym nauczycieli, ponieważ byli oni poddawani różnym presjom ze strony niechętnych im władz. Również z tych powodów nie badano efektów pracy przedstawicieli różnych dziedzin nauki, gdyż z góry uznawano ich za amatorów bądź naśladowców.
W prezentowanej pracy udało się dowieść, że dorobek aktywnych intelektualnie nauczycieli był znaczny i zasługuje na przypomnienie oraz krytyczną ocenę. Informacje zebrane w archiwach polskich oraz w Państwowym Rosyjskim Archiwum Historycznym w Petersburgu, a także w prasie XIX-wiecznej pozwoliły na ustalenie wielkości dorobku naukowego i artystycznego 310 nauczycieli, tj. ok. jednej czwartej wszystkich zatrudnionych. Twórcami byli zarówno nauczyciele z dużym stażem pracy w tym zawodzie, jak również osoby, których związek z nauczaniem można określić jako incydentalny. Jednak zainteresowania twórcze tak jednych jak i drugich miały korzystny wpływ na poziom kształcenia młodzieży polskiej.